WIJ KUNNEN NIET MET ELKAAR PRATEN “Wij kunnen niet met elkaar praten” is een klacht waarvoor veel liefdespartners de hulp van een relatietherapeut zoeken. In mijn praktijk hoor ik deze opmerking dan ook regelmatig voorbijkomen. In eerste instantie lijkt het erop, dat...

Communicatie
Communicatie
WIJ KUNNEN NIET MET ELKAAR PRATEN
“Wij kunnen niet met elkaar praten” is een klacht waarvoor veel liefdespartners de hulp van een relatietherapeut zoeken. In mijn praktijk hoor ik deze opmerking dan ook regelmatig voorbijkomen.
In eerste instantie lijkt het erop, dat ze elkaar niet veel meer te vertellen hebben en soms is dat ook zo. Het lukt ze niet om verder in het gesprek te komen dan de dagelijkse ditjes en datjes, de oppervlakkigheden. ‘Hoe was het op jouw werk? ‘Goed, druk…en bij jou dan?’ ‘Ja, ook druk..’
Het lukt niet om het gesprek verdieping te geven, om op de laag uit te komen waar gevoelens en overpeinzingen zetelen. De laag waarop intimiteit en verbinding tot stand komen. Niet dat partners dat bewust uit de weg gaan, maar er blijkt altijd een ‘iets’ te zijn wat hen aan de oppervlakte houdt. Het kan de hectiek van de dag zijn, kinderen die ook de aandacht opeisen. Of het is de bekende aard van het beestje. Het is ook mogelijk dat onprettige ervaringen uit het recente verleden als garantie wordt gezien voor het heden. Omdat gesprekken stelselmatig vlot uitmondden in conflicten worden ze langzamerhand – om het vege lijf te redden – uit de weg gegaan.
Hoe je communiceert heeft ook te maken met het feit hoe iemand dit van huis-uit heeft meegekregen. Was er voldoende ruimte om je zegje te doen, werd er in alle rust naar je geluisterd? Of moest je de beschikbare ruimte bevechten met de andere gezinsleden?
En hoe vaak gebeurt het niet dat je halverwege de zin van de ander al niet meer luistert omdat je nadenkt en voelt wat je wilt antwoorden. Het echte contact in een gesprek boet daarop in. Vertraag. Ontspan!
Hoe dan wel? Besef je, dat je invloed kan uitoefenen om een gesprek zo goed mogelijk te laten verlopen.
Ingrediënten voor een goed gesprek
Afstemmen
Allereerst is het helpend om je partner te vragen of het hem/ haar uitkomt om een gesprek te voeren. Vaak start iemand zo maar het gesprek en verwacht dat de ander meteen tijd en aandacht heeft. Is dat niet het geval, dan liggen teleurstelling en verwijten maken op de loer: ‘zeg, luíster je eigenlijk wel naar wat ik zeg?”
Om de kans te vergroten dat je aandacht krijgt, is het handig om eerst af te stemmen. Dat doe je door eerst te vragen of je partner tijd heeft om iets te bespreken. Vraag ook of diegene de krant of telefoon aan de kant wil leggen, zodat je weet dat je de aandacht niet hoeft te delen. Komt het op dat moment niet uit, dan helpt het om dit aan te geven: “nu lukt het niet, over een kwartier komt het beter uit.” Ook dat is duidelijke afstemming.
De rol van de spreker
Wanneer je goed hebt afgestemd op je gesprekspartner, is het van belang om meteen te vertellen wat je van je partner verwacht. Wil je alleen je verhaal kwijt en heb je behoefte aan een luisterend oor, vertel dat aan je partner. Wil je een oplossing voor een probleem waar je mee zit, vertel dat dát de bedoeling is van je gesprek. Bijvoorbeeld: “ik wil graag mijn verhaal kwijt over wat er vandaag is gebeurd, wil je even naar me luisteren?”
Of: “wil je je mening geven over hoe ik de kwestie met die leverancier anders had kunnen aanpakken?”
Door een gesprek zó te starten, kan je partner zich daar op instellen. Dat betekent dat je dus, vóór je een gesprek aangaat, eerst stilstaat bij jezelf en je afvraagt wat je precies met het gesprek wilt. Wat wil je overbrengen?
Maak van spreken een heel bewuste aangelegenheid. Praat ook niet met ingehouden adem, maar blijf goed in- en uitademen. Praat niet met een snelheid alsof je alles eruit wilt gooien. Blijf ontspannen, er is tijd genoeg. Vermijd het om je te verliezen in details, werk naar de kern van je verhaal. Allerlei achtergrondinformatie haalt de focus bij de kern weg en is zelden interessant voor degene die naar jou luistert.
Schat in wanneer het tijd is om te stoppen en rek je verhaal niet op. Nogmaals, dat kan desinteresse bij je gesprekspartner in gang zetten.
Let ook op de toon die je gebruikt. Eindigen jouw zinnen vaak in een uitroepteken? Dit vergroot de kans dat je partner zich snel overruled voelt en steeds vaker steeds minder bereid is om te luisteren. En dat is niet wat je wilt.
Er zit gevoelsmatig een flink verschil in: “Wáár zijn mijn autosleutels, heb jíj ze gezien!” en “Waar zijn mijn autosleutels, heb jij ze gezien?” Zelfde inhoud, maar heel andere uitwerking op de partner. Let dus op de toon vande muziek.
De rol van de luisteraar
Wanneer de communicatieklacht op tafel komt, stel ik vrij snel de vraag of partners vinden dat er naar elkaar wordt geluisterd in een gesprek. Vaak blijkt dat niet het geval, terwijl luisteren naar elkaar wel de belangrijkste vereiste in een goed gesprek vertegenwoordigt. Het zorgt ervoor dat partners zich gehoord en gezien voelen.
Hoe doe je dat? Allereerst door de ander aan te kijken. Met een knikje, ‘hummen’ of een korte ‘ja’ laat je merken dat je luistert. Een sterke blijk van luisteren is door af en toe in een paar woorden terug te geven wat je de ander zojuist hebt horen vertellen. Je kan vervolgens vragen of het klopt wat je zegt. Daarna vervolgt de verteller zijn of haar verhaal.
Let op dat je de behoefte weerstaat om je partner in de rede te vallen of om met adviezen te gaan strooien. Neem het gesprek ook niet over door over jezelf te gaan praten. Daarnaast kan je met jouw neiging om de ander op te gaan vrolijken de indruk wekken dat je je te weinig inleeft in de belevingswereld van de ander.
Doorvragen en inleven Heb als luisteraar de intentie om je partner goed te begrijpen, je wilt écht graag weten wat de ander denkt en voelt bij een bepaald onderwerp. Dat betekent niet dat je het altijd eens hoeft te zijn met de ander, maar toon wel je belangstelling. Vraag daarom dóór: “vertel me daar eens wat meer over,” of: “hoe was het voor jou toen je collega dat tegen je zei?”
Ga vervolgens niet analyseren of vertellen wat de ander volgens jou beter/ anders had kunnen doen.
Wanneer je van tijd tot tijd kort samenvat, verwoord dan ook eens het gevoel van de ander: “ik kan aan je zien dat opgelucht bent dat je die presentatie achter de rug hebt. Klopt dat?”
Verschil van mening is oké
Een gesprek waarin je de mening van de ander wilt weten en waarbij er tegelijk sprake is van invullingen/aannames/ denken te weten wat de ander denkt, is gedoemd te mislukken. Stel, jullie bespreken de aankomende zomervakantie en vrienden hebben voorgesteld om samen te gaan. In plaats van dit in een vraag te gieten naar je partner, spreek je je uit in een aanname: “jij hebt zeker geen zin om met hen op vakantie te gaan.” De ander kan zich in een hoek gedrukt voelen en zo kan het gesprek al ontsporen. Dat een partner misschien een andere mening heeft, dient gewoon in alle openheid besproken te worden.
Het elkaar gunnen van een eigen waarheid, een eigen mening, een eigen beleving draagt in grote mate bij aan een goed gesprek. Het vergroot het gevoel van het je gezien voelen aan beide kanten. Dat vergroot weer de bereidheid van de ander om jou ook dit te gunnen. Beiden voelen de ruimte om zichzelf te mogen zijn en voelen zich erkend, ook al voelt dit onderlinge verschil eerst ongemakkelijk of vind jij de ander zijn mening nog zo bekrompen. Benoem het feit dat jullie meningen er allebei mogen zijn dan ook juist als iets positiefs.
Dat betekent niet dat je het met elkaar eens hoeft te zijn.
Probeer hier vervolgens begrip voor op te brengen. Bijvoorbeeld: “oké, jij wilt dus liever niet mee naar dat feest. Ik vind dat jammer, maar ik begrijp dat, want jij houdt niet van grote mensenmassa’s. Vervolgens onderzoek je samen of die verschillen naast elkaar kunnen bestaan of dat er een oplossing nodig is. Je moet dan bereid willen zijn om samen te kijken waar ieder wat water bij de wijn kan doen.
Juist wanneer partners al langere tijd bij elkaar zijn, denken zij wel te weten wat de ander ergens van vindt. Toch is het raadzaam om verdiepende vragen te stellen. Het komt regelmatig voor dat je dan tóch weer nieuwe informatie hoort. Dus: wat bedoelt je partner precies? Welke argumenten, welke gevoelens liggen er achter iemands mening? Hoe is je partner tot die specifieke mening gekomen? Wat motiveerde de ander? Toon steeds respect voor elkaar en houd in je achterhoofd dat ieder recht heeft op een mening. Bied de ander de ruimte om te mogen uiten wat er speelt.
Wedden dat dan blijkt dat jullie heel bést kunnen praten?
Communicatie
Omgaan met verschillen
Een jong stel in mijn praktijk baalde van het feit dat hun ruzies steeds vaker terugkwamen. Het kon er behoorlijk pittig aan toe gaan. Beiden lieten zich het kaas niet van het brood eten, het begon volgens hen zo langzamerhand op een ordinaire machtsstrijd te...
De 4 verschillende fasen van een relatie
Niet alleen als individu maak je meerdere ontwikkelingsfasen mee in het leven, ook je liefdesrelatie kent redelijk vaste periodes waarin de relatie naar een hoger plan wordt getild. Maar wie de bijbehorende ontwikkelingstaken over het hoofd ziet, stagneert ook in de...